Τοποθεσια - χαρτης Αγιος Κήρυκος Ικαρία

Η Ικαρία ή “Ίκαρος”, όπως ήταν γνωστή στους κλασσικούς χρόνους, ανήκει στις Ανατολικές Σποράδες, ομάδα νησιών κατά μήκος της ακτογραμμής της Μικράς Ασίας, η οποία κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν Καρία. Σε απόσταση 12 μιλίων βορειοανατολικά της Ικαρίας ορθώνονται οι γυμνοί επιβλητικοί γκρεμοί του όρους Κέρκης της Σάμου, ενώ στα νότια εύκολα διακρίνει κανείς το χαμηλό μικρό νησί της Πάτμου.

Μερικά μίλια στα ανατολικά φαίνονται οι Φούρνοι, σύμπλεγμα μικρών νησιών, που ήταν γνωστά στην κλασική περίοδο με το όνομα Κορσιαί. Γεωλογικά η Ικαρία είναι τμήμα του κρυσταλλικού όγκου που ξεκινά από την Μικρά Ασία, περνάει από την Σάμο και εκτείνεται προς τις Κυκλάδες.

Η καλλιεργήσιμη γη είναι λιγοστή. Στην νότια πλευρά η οροσειρά καταλήγει στην θάλασσα, αφήνοντας εκεί ελάχιστα καλλιεργήσιμα εδάφη, τα οποία αξιοποιούνται από τους κατοίκους με την αρχαία τεχνική της “πεζούλας”. Όμως από την βόρεια πλευρά της ράχης του βουνού το έδαφος είναι πολύ ομαλότερο, σε ευχάριστη αντίθεση με τους γυμνούς απότομους γκρεμούς της νότιας πλευράς πάνω από τον Άγιο Κήρυκο ή τα Θέρμα.

Έτσι ο Κάμπος –η Οινόη των αρχαίων –στην προσήνεμη πλευρά του νησιού, είναι μια καλά αρδευόμενη μικρή πεδιάδα, αλλά και γενικότερα το έδαφος στο βόρειο τμήμα της Ικαρίας είναι συνήθως πιο πράσινο και πιο γόνιμο σε σύγκριση με το νότιο.

Η Ικαρία διαθέτει πλούσια αποθέματα νερού. Μέσα στις βουνοπλαγιές οι ποταμοί έχουν σκάψει μια σειρά από μεγάλες χαράδρες, που αν και το καλοκαίρι έχουν ελάχιστο ή σχεδόν καθόλου πόσιμο νερό, τον χειμώνα πλημμυρίζουν και σε ορισμένες περιπτώσεις σχηματίζουν πολύ ορμητικούς χείμαρρους. Η Ικαρία έχει νερά και βροχοπτώσεις, που φτάνουν στα 76,2 εκατ. Βροχής ετησίως.

Οι περισσότερες βροχές πέφτουν ανάμεσα στους μήνες Οκτώβριο και Μάρτιο. Ωστόσο καθώς το ψύχος μετριάζεται από την επίδραση του Ικάριου Πελάγους, ο χειμώνας μοιάζει μάλλον με φθινόπωρο της Βόρειας Αμερικής ή της Ευρώπης με κάποιες λίγο ψυχρότερες περιόδους..

Τα λουλούδια αρχίζουν να ανθίζουν τον Φεβρουάριο και μέχρι τον Μάρτιο έχουν σκεπάσει όλη την ικαριώτικη γη. Μέχρι τα μέσα της άνοιξης, το έδαφος στα πεζούλια των αμπελιών και το λιγοστό χώμα ανάμεσα στις πέτρες των βουνών καλύπτονται με παπαρούνες και ανεμώνες. Θαυμάζει κανείς όταν συναντά σε τέτοιους τόπους μεγαλοπρεπή δέντρα με πυκνά φυλλώματα, όπως τη μεσογειακή τραχεία πεύκη, την αειθαλή βαλανιδιά, τον πρίνο και το λεπρίνι.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ:

ΔΥΟ ΙΚΑΡΙΩΤΙΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΪΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ.

Νήσος δίπολις, η Ικαρία διατήρησε αυτή την διπλή υπόσταση κατά το μεγαλύτερο διάστημα των κλασσικών χρόνων, όταν οι δύο πόλεις του νησιού, η Οινόη και τα Θέρμα, έφτασαν στο απόγειο της ακμής τους και ήταν σε θέση να καταβάλουν συνολικά δύο σχεδόν τάλαντα στο κοινό ταμείο της Συμμαχίας στη Δήλο. Πρόκειται φυσικά για το άθροισμα δύο εισφορών, καθώς – γεγονός ασυνήθιστο- οι πόλεις της Ικαρίας ήταν εντελώς ανεξάρτητες και διατηρούσαν , η κάθε μία, χωριστές σχέσεις, με την Αθηναϊκή Συμμαχία.

Στην περίπτωση της Ικαρίας, φαίνεται, δεν συνέτρεξαν οι εξαιρετικοί λόγοι για τους οποίους οι Αθηναίοι επέτρεπαν κοινή φορολόγηση (συντέλεια), όπως έγινε, για παράδειγμα, στην Κέα και την Αμοργό. Σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας τους η Οινόη και τα Θέρμα, αποκομμένες η μία από την άλλη, στις αντίθετες πλευρές της οροσειράς του νησιού, έζησαν ως δύο ξεχωριστές κοινότητες και, από ότι φαίνεται, τουλάχιστον από τις υπάρχουσες ενδείξεις, ποτέ δεν έτυχε να ενωθούν για να αντιμετωπίσουν από κοινού κάποιο σημαντικό ζήτημα.

Θέρμα

Τα Θέρμα, η δεύτερη πόλη της αρχαίας Ικαρίας, ήταν κτισμένη στη νότια υπήνεμη ακτή του νησιού, στους πρόποδες της οροσειράς Πράμνος με τις απότομες βουνοκορφές που απομονώνουν με το ύψος τους το νότιο τμήμα του νησιού από την Οινόη, στη βόρεια πλευρά. Καθώς η ακτή δεν βλέπει νοτιοανατολικά προς τα μικρασιατικά παράλια, στην περιοχή όπου βρισκόταν άλλοτε η αρχαία Μίλητος, ίσως είναι εύλογο να υποθέσει κανείς ότι σε αυτό ή άλλο γειτονικό σημείο διάλεξαν οι Μιλήσιοι να αποβιβαστούν και να ιδρύσουν την πρώτη “επίσημη” ελληνική αποικία στην Ικαρία.


Ανάμεσα σε άγονες και επικλινείς βουνοπλαγιές που φτάνουν σχεδόν μέχρι την θάλασσα, η οικονομία της πόλης τους μάλλον δεν στηριζόταν στη γεωργία, αλλά στην εκμετάλλευση των ισχυρών θερμών πηγών που φαίνεται ότι απέδιδαν πολύ ικανοποιητικό εισόδημα και ήταν ίσως η μοναδική πηγή βιοπορισμού για τους κατοίκους της περιοχής στην αρχαιότητα.

Φαίνεται ότι τα λουτρά είχαν αρχίσει να προσελκύουν αρκετούς οπαδούς που αναζητούσαν ανακούφιση ή απολάμβαναν τη χρήση τους, στηρίζοντας με τις επισκέψεις τους την οικονομία της ικαριώτικης λουτρόπολης, τόσο τουλάχιστον ώστε να δημιουργείται πλεόνασμα και οι Θερμαίοι να μπορούν να πληρώνουν ετήσια εισφορά 3.000 δραχμών στην Αθηναϊκή Συμμαχία. Το νερό, όχι μόνο των θερμών πηγών, αλλά και το πόσιμο, καθώς επίσης και ο αέρας του νησιού ήταν δύο επιπλέον κίνητρα για έναν επισκέπτη της Ικαρίας. Άλλωστε, ακόμα και σήμερα, το πόσιμο “αθάνατο νερό” μιας πηγής στην περιοχή του χωριού Ξυλοσύρτης, μερικά χιλιόμετρα δυτικά από τα Θέρμα, θεωρείται εξαιρετικό, ενώ οι οπαδοί της υδροθεραπείας πιστεύουν πως έχει και άλλες ιδιαίτερες ιαματικές ιδιότητες.

Σήμερα, στα Θέρμα, εκτός από ελάχιστους λουτήρες της ελληνιστικής και ρωμαϊκής περιόδου, 1/2 χμ. ανατολικά του οικισμού, δεν σώζονται λείψανα οικοδομών ή εγκαταστάσεων λουτρών των κλασσικών χρόνων. Όμως, στον βυθό του μικρού όρμου, σε απόσταση 20 μ. από την ακτή, διακρίνει κανείς αρχαία ερείπια μισοθαμμένα στην άμμο, ενώ οι ίδιοι οι Θερμιώτες λένε ότι το 1930 βρέθηκε μια επιγραφή με το όνομα του θεού Απόλλωνα στην παραλιακή τοποθεσία όπου είναι σήμερα το ξενοδοχείο “Απόλλων”.

Η ακρόπολη των Θέρμων.

Η ακρόπολη των Θέρμων ήταν κτισμένη σε ύψωμα πάνω από την αρχαία πόλη, στα κράσπεδα μιας ιδιαίτερα απότομης βουνοπλαγιάς. Στην περίμετρο αυτού του υψώματος που βρίσκεται στην περιοχή του σημερινού χωριού Καταφύγι, βλέπει κανείς ότι έχει απομείνει από το καλοκτισμένο τείχος της ακρόπολης των κλασικών χρόνων, καθώς και τα λείψανα μιας υδατοδεξαμενής που εφάπτεται στα θεμέλια του τείχους.

Στην ανατολική πλευρά της ακρόπολης ήταν ο χώρος ταφής των νεκρών και πράγματι εκεί έχουν βρεθεί διάφορα αντικείμενα του 5ου και 6ου αιώνα π.Χ. Ανάμεσα στα ευρήματα του νεκροταφείου, χωρίς αμφιβολία, το πιο σημαντικό είναι μια εντυπωσιακή μαρμάρινη στήλη που χρονολογείται στο πρώτο ήμισυ του 5ου αιώνα π.Χ., δηλαδή την εποχή που τα Θέρμα ήταν μέλος της Αθηναϊκής Συμμαχίας. Η στήλη βρέθηκε τυχαία το 1933 από εργάτες, όταν έσκαβαν θεμέλια για να κτίσουν το σχολείο του χωριού και καθώς τότε δεν υπήρχε μουσείο στην Ικαρία, την φύλαξαν για πάρα πολλά χρόνια σε αίθουσα του σχολείου. Σήμερα εκτίθεται στο κοινό στο Μουσείο του Αγίου Κηρύκου, αλλά και στο Καταφύγι στον προθάλαμο του σχολείου μπορεί να δει κανείς ένα αρκετά πιστό αντίγραφο.

On line κράτηση

 

Contact

Lydia Mare Hotel,
Studios & Apartments,
Ikaria Therma,
Mob. (+30) 6948157541
Tel.  (+30) 22750-23330

Email: info@lydiamare.gr